حالا که می دونی سال دیگه کجایی

حالا که می دونی سال دیگه کجایی حالت خوب شد؟ حالا که شکل کلی دو سال آینده برات روشن شده دیگه دلت نمی خواد بمیری؟ نمی دونم .شاید. هر چی که هست فقط می دونم من استعداد درخشان نیستم. می دونم که درخشان نیستم. می دونم تا الان وجودم به خواسته هام نکشیده. می فهمی چی میگم؟ چیزهایی که دلم می خواسته با گشاد و ذهن بی در و پیکر جور در نمیان. اصلا چی می خواستم؟ یادم میاد؟ اینکه روی ثانیه هام کنترل داشته باشم. آره. فکر کنم دلم می خواست تلاشگر باشم. 

از دور یکم قشنگه. حون از بین حدود 50 تا ورودی کارشناسی، شده نفر هفتم و درخواستش برای ارشد بدون آزمون توسط دفتر استعدادهای درخشان قبول شده. می دونم نباید با خودم بد حرف بزنم ولی آخهمن؟ من استعداد درخشان باشم؟ خنده دار نیست؟ وای به حال بقیه پس. وای به حال دنیایی که درخشانش منم. 

کاش می شد با تو حرف زد. کاش می تونستم جایی زندگی کنم که تو هم اونجایی. کاش بهت فکر نمی کردم. کاش جای همه ی این ها بلند می شدم و می رفتم کارهایی رو می کردم که برای 97 می خواستم انجام بدم.